Uprawnienia kościoła katolickiego, umocowane Konkordatem z 28 lipca 1993 roku (naruszającym Konstytucję RP), stoją w drastycznej opozycji z porządkiem prawnym i konstytucyjnym Polski, czyniąc zeń państwo wyznaniowe, w którym de facto prawo kościelne stoi ponad prawem stanowionym, gwarantując szczególne przywileje duchowieństwu. Konkordat upośledza suwerenność naszego kraju, wchodzi w kolizję z konstytucyjną regułą rozdziału kościoła od państwa, zadaje kłam gwarantowanej przez ustawodawcę tolerancji i równouprawnienia wyznań oraz autonomii i swobodzie poglądów osób świeckich. Zawarty w preambule zapis, traktujący o rzekomo „doniosłym wkładzie kościoła w rozwój osoby ludzkiej i umacnianiu moralności, jego kierowaniu się powszechnymi zasadami prawa międzynarodowego, łącznie z normami dotyczącymi poszanowania praw człowieka i podstawowych swobód oraz wyeliminowaniu wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji z powodów religijnych, uznaniu, że fundamentem rozwoju wolnego i demokratycznego społeczeństwa jest poszanowanie godności osoby ludzkiej i jej praw”, jest nieadekwatny do rzeczywistości, dlatego jedynie rozwiązanie (unieważnienie) umowy konkordatowej pozwoli przywrócić Polsce jej świecki charakter państwa prawa.

#43: -  

 Dziękuję za ten komentarz

#43: -  

"Konkordat (...) wchodzi w kolizję z konstytucyjną regułą rozdziału kościoła od państwa, zadaje kłam gwarantowanej przez ustawodawcę tolerancji" gdzie Konstytucja mówi coś o tym "rozdziale"? nigdzie. A gdzie o "tolerancji"? też nigdzie, poza tym "tolerancja" jest pojęciem znacznie węższym od wolności sumienia (gwarantowanej przez art. 53 konstrytucji).