Nie dla ograniczenia opieki psychologicznej w służbie zdrowia !!!

Medycyna światowa traktuje oddziaływania psychologiczne jako integralny element leczenia. W Polsce aktualnie obserwuje się odwrotny trend, idący w kierunku dehumanizacji ochrony zdrowia. Brak psychologa na takich oddziałach jak ginekologia i położnictwo, gdzie pacjentki zmagają się z powikłaniami ciąży, diagnozą choroby dziecka, czy też jego śmiercią jest niedopuszczalne. Podobnie na oddziałach chirurgii naczyniowej i angiologii, gdzie pacjenci często przechodzą zabiegi amputacji kończyn dolnych i górnych, pomoc psychologiczna w procesie godzenia się z nabytą trwałą niepełnosprawnością oraz powrotem do aktywnego życia jest konieczna i nieodzowna. Aktualnie na żadnym z tych oddziałów świadczenia psychologiczne nie są kontraktowane przez NFZ.

Ponadto na oddziałach geriatrycznych oraz oddziałach poudarowych, gdzie aktualnie planowana jest redukcja etatu psychologa, bądź jego pełna eliminacja-  psycholog pełni istotną funkcję w opiece nie tylko nad pacjentem, ale i jego rodziną która niejednokrotnie bez profesjonalnego wsparcia oraz psychoedukacji nie jest w stanie towarzyszyć swojemu podopiecznemu w zmaganiu się z chorobą, procesem starzenia (często przyjmującym postać zespołu otępiennego) oraz postępującej niepełnosprawności. W wielu przypadkach prowadzi to do podjęcia decyzji o oddaniu swojego podopiecznego do instytucji opieki długoterminowej, co wpływa zarówno na wzrost kosztów opieki, jak i obniżenie jakości życia chorych.