Jestem mężem chorej najprawdopodobniej na fibromialgię od 3lat bez diagnozy. Wiem napewno, że to boli i nie jest udawane, podnieść kubek plastikowy (bo lżejszy) z piciem to ogromne wyzwanie. Przez 3 lata cały czas gorzej, nie ma życia zawodowego, rodzinnego (jak się pokazać wnuczkom gdy każdy ruch boli). Jak pomóc? Jak przebudzić służbę zdrowia? Traktowanie człowieka to koszmar. Zajmuję się filmowaniem, kiełkuje mi pomysł by przynajmniej w mojej okolicy - województwie, zklecić  krótki filmik. Musiałbym znaleźć czas, ponagrywać opowieści (kto nie chce sylwetkę można rozmazać). Albo niech kto może to nagra film i prześle. I z tych paru godzin materiału (5-10 osob) zmontować 4 minutowy skondensowany film opowiadający o beznadziei... to powinno bardziej przemówić (rąbnąć w łeb)

wytrwałości, Witek

#102: witek b -  

To dobry pomysł i miło, że mężczyzna się udziela w tej sprawie, bo z tego co wyczytałam w necie, większość uważa fibromialgię za synonim histerii i lenistwa. Studiuję na wydziale sztuk pięknych, więc chętnie dołączyłabym do projektu, tym bardziej, że niestety na zajęcia nie zawsze mogę chodzić, a wykładowcy bez zwolnień patrzą na mnie spod byka, bo moja przychodnia to jakiś nieśmieszny żart i jak nie mam katarku to o jakiejkowliek uwadze mogę pomarzyć.