Art. 2 Konstytucji

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Zasada uregulowana w art. 2 Konstytucji (zasada demokratycznego państwa prawa) - pisze Sędzia Wojciech Hajduk – wytycza kierunki rozwoju ustroju państwa, stanowi nakaz nie tylko dla parlamentu ale całego aparatu państwa. Wynika z niej , iż państwo winno być rządzone prawem, prawo ma stać ponad państwem i być wytyczną działania dla niego oraz dla społeczeństwa. Stąd najwyższa ranga Konstytucji w systemie źródeł prawa oraz zasada poszanowania wolności i praw jednostki. W świetle art. 2 Konstytucji nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której następuje tak daleko idące zróżnicowanie statusu podmiotów pomiędzy spółdzielnią a innymi podmiotami funkcjonującymi na rynku, jakie wynika z obowiązującej treści art. 48 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Prawidłowe funkcjonowanie państwa prawa wymaga zapewnienia możliwie porównywalnych szans pomiędzy poszczególnymi podmiotami. Odnosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, należy wskazać, że art. 48 ust. 1 ustawy w obecnym brzmieniu zakłóca poczucie sprawiedliwości społecznej, dając uprzywilejowanie jednym (najemcom) kosztem innych (ogółu spółdzielców).

Jest nam niezmiernie przykro Panie sędzio ale prezentowane przez Pana poglądy są pochodną tego, że nie rozpoznał Pan w sposób wszechstronny naszej sprawy.

Odnosząc się do zasady równości wszystkich podmiotów funkcjonujących na naszym rynku, mogę powiedzieć , że ów rynek kieruje się regułą sprawiedliwości społecznej, która polega na założeniu, iż  ten, kto raz zapłacił za nabyty produkt, drugi raz nie musi za niego już płacić. W tym zakresie spółdzielnia wcale nie odstaje od innych podmiotów na tym rynku. Lokale spółdzielcze to produkt, za który spółdzielcy zapłacili, kiedy poraz pierwszy przestępowali próg swojego M, tylko wtedy nikt nie wystawiał im dokumentów potwierdzających tytuł własności. Już pora aby ten mankament po prostu zlikwidować.

Odnosząc się zaś do zasady równości spółdzielców względem siebie to sytuacja najemców lokali mieszkalnych nieodpłatnie przekazanych przez zakłady pracy do spółdzielni mieszkaniowych niczym nie różni się od pozostałych spółdzielców. Oni też zapłacili za swoje M i dlatego zakład pracy wręczył im przydział upoważniający ich do użytkowania przydzielonego im lokalu. cdn

#551: TEMIDA - Jak Sędzia SO w Gliwicach Wojciech Hajduk uzasadnił niezgodność z Konstytucją art. 48, ust. 1 usm 

Art. 32.

1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne

 Cytujemy Sędziego Wojciecha Hajduka:

 „Z kolei w myśl artykułu 32 ust 1 Konstytucji, wszyscy są wobec prawa równi, mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Zasada ta wymaga równego traktowania przez władze publiczne, również poprzez stwarzanie szans na uwłaszczenie na porównywalnych warunkach. Sytuacji najemców lokali wynikającej  z obecnego brzmienia art. 48 ust. 1 ustawy nie sposób uznać za porównywalną  ze statusem innych podmiotów nabywających własność  nieruchomości, którzy w razie stosowania normy art. 48 ust. 1 byliby dyskryminowani. Dyskryminacji tego rodzaju nie mogą usprawiedliwiać obowiązujące standardy konstytucyjne zwłaszcza, że od zasady równości Konstytucja nie zna żadnych odstępstw”.

 Ta dyskryminacja, to w Pana ocenie  Panie Sędzio - jak się domyślamy – obowiązek  spełnienia świadczenia ekwiwalentnego przez tego, kto nabywa własność nieruchomości, który to obowiązek w wypadku najemców nie jest przez  ustawę wymagany.

Mówiąc prościej, każdy kto kupuje nieruchomość musi za nią zapłacić a najemcy  nie muszą.

No cóż, znowu kłania się fakt, że nie pytał Pan, Panie Sędzio, dlaczego uważamy, że nie musimy płacić za nasze mieszkania, w związku z tym nie mieliśmy okazji powiedzieć Panu , że dawno już temu kupiliśmy każdą cegłę oraz każdą  instalację w naszym lokalu. Z uwagi na tą okoliczność przedstawiony przez Pana argument dyskryminacji  jest niestety argumentem, który należy oddalić. Nie będzie Pan przecież usiłował nas przekonać, że wprowadzenie do ustawy zapisu nakładającego na nas powinność ponownej zapłaty za lokal, którego koszty budowy zostały przez nas pokryte, byłoby wyrazem konstytucyjnej zasady  równego traktowania wszystkich przez władze publiczne