Ratujmy Miasto Gdańsk
Jako mieszkańcy Dzielnicy Gdańsk Główne Miasto zwracamy się z żądaniem do władz miejskich – Prezydenta Miasta Gdańsk oraz do Zarządu Międzynarodowych Targów Gdańskich S.A. o zaniechanie systematycznych, długotrwałych, intensywnych i w związku z tym uciążliwych naruszeń przysługujących nam praw, tj.
- Praw własności nieruchomości mieszkalnych podlegających ochronie na podstawie art. 64 Konstytucji RP art. 222 § 2 i in. Kodeksu cywilnego;
- Praw osobistych podlegających ochronie na podstawie art. 31 Konstytucji RP oraz art. 23 i 24 § 1 Kodeksu cywilnego, w tym prawa do prywatności, prawa do życia rodzinnego, poczucia bezpieczeństwa osobistego, nietykalności mieszkania, wolności osobistej, zdrowia fizycznego i psychicznego, prawa do odpoczynku, godnych warunków życia codziennego;
- Prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz prawa do swojego mieszkania – podlegających ochronie na podstawie art. 8 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Wszystkie te prawa zostały podeptane w jawny i oczywisty sposób poprzez coroczne organizowanie i prowadzenie imprezy handlowej pn. Jarmark Św. Dominika na terenie ulic Głównego Miasta, przy czym naruszenia te dokonywane są już w fazie prowadzenia prac przygotowawczych do tej imprezy, trwają z niezmienną intensywnością w jej trakcie i nie ustają także po formalnym zakończeniu tej imprezy w fazie usuwania z ulic Głównego Miasta zabudowy targowej i urządzeń infrastruktury towarzyszącej.
Organizatorzy imprezy wszelkie działania z nią związane prowadzą w sposób świadczący o całkowitym lekceważeniu praw mieszkańców narażonych na wszelkie formy negatywnego oddziaływania tejże na codzienne ich życie i nie podejmują nawet najmniejszych prób minimalizacji negatywnego wpływu tej imprezy na gwarantowany prawem minimalny standard korzystania z praw przysługujących mieszkańcom.
Znaczące części pasa drogowego zajętych ulic – jezdni i chodnika – przeznaczane są na umieszczenie stoisk handlowych i gastronomicznych oraz urządzenia infrastruktury towarzyszącej (w tym prowizorycznej sieci mediów) zgodnie z metodyką zakładającą posadowienie jak największej liczby budek handlowych, straganów i punktów gastronomicznych z zachowaniem minimalnych wzajemnych odległości oraz pozostawieniem przestrzeni komunikacyjnej wyłącznie dla osób uczestniczących w imprezie – handlowców, gastronomików oraz potencjalnych klientów. W metodyce tej nie ma miejsca na zapewnienie niezbędnego minimum sanitarnego tj. np. wymaganej ilości toalet, punktów poboru bieżącej wody i odpływu ścieków, dodatkowych śmietników wyposażonych w zamykane pojemniki. Nie funkcjonuje żaden sprawny system usuwania nieczystości i odpadów. Odpady te , w tym resztki artykułów spożywczych składowane są bez zachowania podstawowych zasad higienicznych, co zwabia owady, insekty i gryzonie. Brak sprawnego systemu monitoringu zagrożeń dla porządku i bezpieczeństwa, nie ma zapewnionych alternatywnych ciągów komunikacyjnych dla mieszkańców oraz służb publicznych.
Skutkiem powyższego są olbrzymie problemy komunikacyjne dla mieszkańców oraz problemy logistyczno-komunikacyjne dla przedsiębiorców mających swe siedziby i punkty prowadzenia działalności w rejonie Głównego Miasta. Mieszkańcy narażeni są na cały szereg nieprzyjemnych immisji, w tym ciągły i uporczywy hałas, odór rozkładających się odpadów, smród będący wynikiem załatwiania potrzeb fizjologicznych w bramach i podwórkach kamienic. Całkowicie uniemożliwiony jest transport samochodów prywatnych, a także utrudniony jest znacząco dojazd służb publicznych – Policji, pogotowia ratunkowego, straży pożarnej itp. Osoby w starszym wieku lub o stanie zdrowia wymagającym opieki medycznej mają znacząco obniżone poczucie bezpieczeństwa, w razie konieczności udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej bezzwłoczny dojazd służb medycznych jest niemożliwy. To samo dotyczy dojazdu służb porządkowych w przypadku, gdy dojdzie do zakłócenia porządku i bezpieczeństwa publicznego. Zwykła komunikacja do i od lokalu mieszkalnego staje się uciążliwa z uwagi na posadowione ciasno stoiska handlowe i gastronomiczne oraz liczne tłumy turystów zainteresowanych imprezą. Prozaiczne czynności typu: zrobienie większych zakupów, zamówienie towaru bądź usługi do mieszkania stają się niemożliwe lub znacząco utrudnione. Nie są zachowane odpowiednie warunki do odpoczynku, spoczynku nocnego, życia rodzinnego i towarzyskiego i wszelkich innych aktywności, jakie w normalnym toku rzeczy realizowane są z wykorzystaniem prawa własności mieszkania.
Ponadto organizacja jarmarku św. Dominika wywołuje naruszenie miru domowego poprzez znaczny hałas spowodowany zarówno robotami konstrukcyjnymi straganów jak również wzmożoną aktywnością uczestników imprezy zarówno w ciągu dnia jak i w godzinach nocnych. Ponadto ze względu na utrudniony dostęp ruchu pojazdów służb porządkowych wywóz odpadów odbywa się we wczesnych godzinach porannych około godziny 4:00 i 5:00 nad ranem. Wywołuje to naruszenie miru domowego oraz uciążliwość polegająca na zakłóceniu snu mieszkańców Gdańska którzy w godzinach nocnego wypoczynku w okresie letnim utrzymują otwarte okna swoich mieszkań zatem nie ma możliwości zapobieżenia zakłóceniom akustycznym miru domowego.
Ustawianie stoisk handlowych w formie konstrukcji drewnianych lub namiotów płóciennych przed dekoracyjnymi elewacjami Gdańskich Kamienic oraz szczególnie ważnymi dla kultury gdańskiej przedprożami eliminuje możliwość odbioru wizualnego jednej z największych atrakcji historycznego krajobrazu miejskiego w obszarze pomnika historii jakim jest miasto Gdańsk. Liczne stragany faktycznie eliminują atrakcję turystyczną oraz olbrzymią wartość historyczną artystyczną i naukową jaką jest kompozycja historycznych wnętrz urbanistycznych poszczególnych ciągów zabytkowych ulic miasta Gdańska, które nie pełniły historycznie funkcji ciągów handlowych analogicznie do placów targowych. Naruszana jest przez to zasada równego dostępu do dziedzictwa oraz wolności korzystania z dóbr kultury, które wyrażono w artykułach 6 oraz 73 Konstytucji RP.
Zgodnie z art. 64 Konstytucji RP Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia. Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej. Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności. W myśl art. 222 § 2 Kodeksu cywilnego – przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń. Dla oceny zakresu praw wynikających z prawa własności lokalu mieszkalnego istotna jest zasada, że każdy, komu dane prawo przysługuje jest uprawniony do korzystania z tego prawa w sposób zgodny z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Pozostałe podmioty, w tym władza publiczna, mają zakaz ingerencji w to prawo, w tym zakaz podejmowania bez uzasadnionej przyczyny (wskazanej w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP) działań uniemożliwiających lub znacząco utrudniających realizację przysługującego prawa własności, w tym korzystania z mieszkania dla celów zgodnych z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Należy zaznaczyć, że z własnością lokalu mieszkalnego z reguły wiąże się odpowiedni udział we własności tzw, nieruchomości wspólnej, w tym działki gruntu, na której posadowiony jest budynek mieszkalny, zaś przepisy regulujące prawa do nieruchomości nakazują władzy publicznej zapewnienie każdemu z właścicieli odpowiedni do niej dostęp (tzw. droga konieczna).
W przypadku naruszenia praw osobistych takich jak prawo do prywatności, prawo do życia rodzinnego, poczucia bezpieczeństwa osobistego, nietykalności mieszkania, wolności osobistej, zdrowia fizycznego i psychicznego, prawa do odpoczynku, godnych warunków życia codziennego – zgodnie z art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego – każdy, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, , a w razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, a w przypadku umyślnego naruszenia może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Zgodnie z ugruntowanym w tej mierze orzecznictwem sądowym – katalog dóbr osobistych zawarty w art. 23 k.c. ma wprawdzie charakter otwarty – a ewentualne przesądzenie, czy określone dobro człowieka jest dobrem osobistym w rozumieniu art. 23 i 24 k.c., zależy od wielu czynników, gdyż pojęcie to należy odnosić do określonego poziomu rozwoju technologicznego i cywilizacyjnego, przyjętych w społeczeństwie zasad moralnych i prawnych, istniejącego rozwoju stosunków społecznych, gospodarczych czy nawet politycznych. Pojęcie naruszenia określonego dobra osobistego jest również pojęciem dynamicznym w czasie i dotyczącym konkretnych środowisk (vide uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 16 lipca 1993 r., I PZP 28/93, OSNC 1994, Nr 1,). Niemniej jednak ogólne ujęcie dóbr osobistych w orzecznictwie zakłada, że wynikają one z tych wartości niemajątkowych, które – jako ściśle związane z człowiekiem, obejmując jego fizyczną i psychiczną integralność albo będąc przejawem jego twórczej działalności – skupiają niepowtarzalną, pozwalającą na samorealizację indywidualność człowieka, jego godność oraz pozycję wśród innych ludzi. Dobrem osobistym jest zatem wartość immanentnie złączona z istotą człowieczeństwa oraz naturą człowieka, niezależna od jego woli, stała, dająca się skonkretyzować i zobiektywizować (uchwała Sądu Najwyższego z 19 listopada 2010 r., III CZP 79/10, OSNC 2011, Nr 4, poz. 41; wyrok Sądu Najwyższego z 6 maja 2010 r., II CSK 640/09, niepubl. oraz uchwała Sądu Najwyższego z 28 maja 2021 r., III CZP 27/20, OSNC 2021, Nr 11, poz. 72). Niewątpliwie wartości wskazane w niniejszym wezwaniu należą do katalogu dóbr osobistych i zostały one naruszone wskutek opisanych wyżej działań podjętych w czysto komercyjnym interesie Gminy Gdańsk i należącej do niej komunalnej osoby prawnej.
Z kolei ugruntowane i liczne orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka – na tle interpretacji art. 8 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności – prowadzi do wniosku, że Art. 8 Konwencji chroni prawo jednostki do poszanowania jej życia prywatnego i rodzinnego, mieszkania i korespondencji. Mieszkanie zazwyczaj będzie stanowić to miejsce, tę fizycznie określoną przestrzeń, gdzie toczy się życie rodzinne. Osoba ma prawo do poszanowania swego mieszkania, co oznacza nie tylko prawo do faktycznej przestrzeni fizycznej, lecz także do spokojnego korzystania z tej przestrzeni. Naruszenia prawa do poszanowania mieszkania nie ograniczają się do materialnych lub fizycznych naruszeń, takich jak nieuprawnione wejście do mieszkania, lecz obejmują także naruszenia niematerialne i niefizyczne takie jak hałas, emisje, zapachy i inne formy ingerencji. Poważne naruszenie może skutkować naruszeniem prawa osoby do poszanowania jej mieszkania, jeżeli uniemożliwia tej osobie korzystanie z udogodnień swego mieszkania (vide np. wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 14 października 2021 r.) Zgodnie z art. 8 ust. 2 Konwencji – Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z prawa do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Podobny zakres uzasadnionej ingerencji w chronione prawa obywatela RP przewiduje art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
Żądanie przeniesienia organizacji Jarmarku Św. Dominika z rejonu Głównego Miasta jest więc uzasadnione, nadto zaś istnieje możliwość pogodzenia komercyjnych i czysto fiskalnych potrzeb Gminy oraz praw mieszkańców tej Dzielnicy.
Wskazujemy, że właściwym miejscem na tak dużą imprezę targową, jaką jest Jarmark św. Dominika jest teren obejmujący obszar dawnej Stoczni Gdańskiej w obszarze tak zwanego Młodego Miasta. Jest to teren zwarty o dużej wadze historycznej zarówno dla Miasta Gdańska jak tez historii Polski, zarówno na wartość historyczna tego miejsca jak też historii która w tym miejscu się rozegrała.
Jest to miejsce zwarte o dobrym zapleczu gastronomiczno-rozrywkowym co stanowi dodatkową atrakcję turystyczna i niewątpliwie organizacja Jarmarku św. Dominika korzystnie wpłynie w tym miejscu na rozwój tego miejsca jako rozwijającej się nowej dzielnicy mieszkaniowej oraz rozrywkowej. Trzeba też zauważyć, ze potencjał tego miejsca jako miejsca organizacji takiej imprezy jak Jarmark św. Dominka wzmacnia doskonała komunikacja tego miejsca poprzez przystanek SKM jak tez przystanki tramwajowe i autobusowe. Dojazd samochodem również jest bezproblemowy.
W zaistniałej sytuacji potrzebnym a zarazem i koniecznym jest przeniesienie zgodnie z naszą prośbą organizacji Jarmarku św. Dominika na tereny dawnej Stoczni Gdańskiej w obszarze tak zwanego Młodego Miasta w celu dalszego rozwoju tego miejsca.
Niezależnie od powyższego pragniemy uprzedzić, że brak reakcji na nasze wezwanie i kolejne ignorowanie uzasadnionych oczekiwań mieszkańców spowoduje konieczność dochodzenia tychże na drodze sądowej. Rodzaj i skala uciążliwych naruszeń dokonywanych permanentnie będzie na bieżąco dokumentowana i stanowić będzie faktyczną podstawę roszczeń kierowanych wobec Gminy Gdańsk i Międzynarodowych Targów Gdańskich S.A. o zapłatę odszkodowań i zadośćuczynienia – w drodze indywidualnych bądź nawet zbiorowych pozwów .
Ratujmy Gdańsk Skontaktuj się z autorem petycji