Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów im Jolanty Brzeskiej wraz ze Stowarzyszeniem Autystyczni Autentyczni Niepokonani. Walczymy dalej!

W związku z pogarszającym się sposobem wykonywania przepisów dotyczących orzekania o niepełnosprawności żądamy, żeby:

1. Orzekali specjaliści z dziedziny, której/których dotyczy niepełnosprawność danego pacjenta. Okulista nie zdiagnozuje prawidłowo problemów neurologicznych, internista nie ma pojęcia o rzadkich wadach genetycznych a ortopeda o niedosłuchu, dentysta o autyźmie oraz niepełnosprawności intelektualnej a przecież implantu lub przeszczepu mózgu nie da się zrobić.
2. Aby samokontroli przy odwołaniu dokonywali inni specjaliści niż Ci, którzy orzekali. Nikt nie podważy własnej opinii.
3. Orzecznicy posiadali uprawnienia do wykonywania zawodu.
4. Przy rokowaniach nie wskazujących na poprawę orzekano na więcej niż rok, trzy czy 5. Do 16 roku życia na czas maksymalny, powyżej na minimum 10 lat albo na stałe. Nikomu nie odrośnie noga, nie da się wydłubać genów, zaniku mięśni, w wielu przypadkach rehabilitacja służy jedynie utrzymaniu stanu i nic go nie polepszy. Dodatkowo zmniejszy się czas oczekiwania na komisję.
5. Do specjalistów jeździć maksymalnie w obrębie województwa. Organizowanie badań dla Wrocławianina w Bielsku-Białej a dla Rzeszowianina w Szczecinie jest męczące dla niepełnosprawnych i opiekunów i generuje koszty.
6. Orzecznicy zapoznawali się gruntownie z otrzymywaną dokumentacją medyczną. Aktualnie czytają ją „po łebkach” albo wcale i orzekają niezgodnie z faktami. Art. 271. Poświadczenie nieprawdy – stanowi:
(Dz.U.2024.0.17 t.j. - Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny)
§ 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat

7.Wprowadzenie klasyfikacji ICD-11 jak najszybciej w celu postawienia prawidłowej diagnozy niepełnosprawności intelektualnej połączonej z autyzmem wraz z dodatkowymi schorzeniami

8.Przy każdym orzeczeniu o niepełnosprawności powinno być wskazanie do lokalu komunalnegi i socjalnego uwzględniając kryterium dochodowe.

Generalnie system orzekania jest zbyt skomplikowany. Orzeka ZON, ZUS i KRUS. Osobne są orzeczenia o niepełnosprawności, niesamodzielności, zdolności/niezdolności do pracy, świadczenia wspierającego, dodatku wspierającego i czego tam jeszcze. Dzięki temu multiplikuje się komisje, utrudnia życie pacjentom i zwiększa koszty.
Stworzenie systemu, w którym kompleksowo orzekałby ZON i na podstawie jednego orzeczenia ZUS, KRUS, OPS i PFRON zajmowałyby się jedynie realizacją uprawnień po pierwsze pozwoliłoby raz na kilka lat pójść do jednej instytucji na jedną komisję zamiast biegać z jednego urzędu do drugiego. Po drugie zmniejszyłoby koszt dla Skarby Państwa przez umieszczenie jednego zespołu orzeczników danej gminy w jednym miejscu bez konieczności orzekania w dwóch różnych miejscach i celach na dwóch różnych komisjach, za które dwóch różnych orzeczników otrzymuje pieniądze z budżetu.

Jako OzN i opiekunowie i bez biegania z komisji na komisję mamy dość rozrywek i wydatków. Dodatkowo przy orzeczeniach specjalistów, którzy nie mają pojęcia o funkcjonowaniu osoby z danym schorzeniem dochodzi nam stres wnikający z odwołań i kolejnych komisji.

Żądamy również aby:

1. Programy edukacyjne były dostosowane do indywidualnych potrzeb uczniów ze spektrum autyzmu, uwzględniając ich umiejętności, zainteresowania oraz wyzwania, z jakimi się borykają.

2. Nauczyciele powinni otrzymywać odpowiednie szkolenia na temat spektrum autyzmu, aby lepiej zrozumieć potrzeby swoich uczniów i stosować odpowiednie metody nauczania.

3. W szkołach powinny być dostępne zespoły specjalistów, takich jak psycholodzy, terapeuci zajęciowi, logopedzi, terapeuci behawioralni oraz terapeuci SI, którzy mogą wspierać dzieci w ich rozwoju.

4. Postulujemy aby szkoły współpracowały z rodzinami dzieci w spektrum autyzmu, aby zrozumieć ich potrzeby i wspólnie opracować plany wsparcia.

5. Szkoły powinny stwarzać środowisko, które jest przyjazne i akceptujące dla dzieci z autyzmem, minimalizując bodźce stresowe i zapewniając odpowiednie warunki do nauki. Każda szkoła powinna mieć salę wyciszeń.

6. Pragniemy aby edukacja obejmowała programy, które uczą dzieci umiejętności społecznych i emocjonalnych, pomagając im w interakcjach z rówieśnikami.

7. Należy wprowadzić systemy wsparcia, które pomogą dzieciom w adaptacji do szkolnego życia, takie jak nauczyciel współorganizujący kształcenie czy dodatkowe zajęcia.

8. System oceniania powinien być elastyczny i uwzględniać różnorodność sposobów przyswajania wiedzy przez dzieci z autyzmem, aby nie ograniczać ich możliwości rozwoju.

9. Wnosimy o dążenie do integracji dzieci z autyzmem z ich rówieśnikami, co sprzyjać będzie wzajemnemu zrozumieniu i akceptacji bez wykluczeń.

10.Prosimy aby placówki edukacyjne zapewniły dostęp do nowoczesnych technologii, które mogą wspomagać proces nauczania i ułatwić komunikację.

Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów im Jolanty Brzeskiej, Stowarzyszenie Autystyczni Autentyczni Niepokonani    Skontaktuj się z autorem petycji