Petycja w sprawie zmiany sposobu naliczania opłat za wywóz śmieci, uzależnionej od ilości zużytej wody w M. St. Warszawie

#1: -  

A między producentem czy importerem a ostatecznym konsumentem pobierane są jeszcze opłaty marszałkowskie od każdego pośredniego ogniwa dostaw spełniającego ustawowe progi wielkości (np. hurtownie i większe sklepy). Tych opłat nie odlicza się od ceny sprzedaży kolejnym dostawcom w łańcuchu dostaw, jak to się dzieje z VAT-em, ale stanowią część kosztów, czyli cen, narastająco. To zaś oznacza, że my, konsumenci, płacimy już wielokrotnie opłaty środowiskowe i recyklingowe w cenie opakowanego towaru i ostatecznie - dodatkowo - za wywóz tych opakowań! Często nie mamy wpływu na to, w co pakuje się towar, bo innego w naszej bliskiej odległości po prostu nie ma, jest market albo jeden - dwa sklepy i to wszystko. Jazda po mieście w celu znalezienia punktu sprzedaży dającego nabywcy możliwość wyboru opakowania też kosztuje, też płaci za to środowisko, a można takiego miejsca po prostu nie znaleźć. Poza wszystkim, opakowania eko są dużo droższe od np. plastiku i nie każdego stać na takie opłaty. Z kolei przepisy sanitarne wcale nie sprzyjają przyjaznym środowisku opakowaniom, nie wszędzie i nie każdy towar można zapakować we własne opakowania albo kupić bez nich, bo nie wolno tak sprzedawać i już. Potrzebny jest ogólnokrajowy, spójny system "śmieciowy", zanim zacznie się zgarniać haracze od ludzi za własną nieudolną gospodarkę odpadami komunalnymi. Przy okazji, wszystkie odpady legalnie wprowadzone na rynek powinny być uznane za komunalne, bo produkuje je "komuna", czyli gmina, my wszyscy, nie spadają z kosmosu. Tymczasem przepisy oznaczają tą nazwą tylko to, co wygodne władzy, żeby się zanadto nie napracowała. Resztę należy oddać "gdzieś", czyli szukać miejsca, gdzie je przyjmą za horrendalną cenę. Gdzie są skupy makulatury, szkła, złomu (są nieliczne i nie wszystko przyjmują)? Dlaczego mieszkańcom odebrano realne prawo do recyklingu wybranych odpadów we własnym zakresie, chociaż za nie zapłacili? Gdzie jest gospodarność? Ano - "ni ma, ni ma, ni ma, ni ma, ni ma..." cytując piosenkę Danuty Rinn. Ale kasę za nic, to by się chciało.