#179: Krzysztof Harasimowicz -

tak przykro się czyta Pana wypowiedź. widać, że albo temat Pana dziecka tego nie dotknął, albo ma Pan szczęście opływać w pieniądze, dzięki którym łatwo jest nie doczuwać problemów związanych z rehabilitacją niepełnosprawnego dziecka. zachęcam do przeczytania mojego wpisu. od ukończenia szkoły średniej pracowałam, dzięki czemu mogłam też i samotnie wychować 10 lat dziecko i zapenić mu start rehabilitacji. nie byłam w stanie przewidzieć, że w wieku 39 lat sama zachoruję na tyle poważnie, że od roku jestem na rencie.

proszę mi wierzyć, punk widzenia zmienia się w zależności od punktu siedzenia, panie Krzysztofie...

#179: Krzysztof Harasimowicz -  

 Panie Krzysztofie każda z nas chciałaby mieć zdrowe i na dodatek piękne dzieci.Tak ja jak i wiele innyhc rodziców wolałoby pójśc do pracy i nie liczyć na jałomużne.Bo to jak żyjemy to czysta wegetacja.Choroba kogoś bliskiego to prawdziwe nieszczęsci i droga przez mękę i łzy.A do roboty to może Pan pogonić tych co piją za dużo bo to oni dostaja więcej od nas i ich uważają za bardziej chorych niż nasze dzieci

#179: Krzysztof Harasimowicz -

Panie Krzysztofie nie chcemy brać pieniędzy za sam fakt istnienie jak to Pan ujął. Od młodych lat ciężko pracowałam z dobrymi efektami. Miałam dobrą pracę do czasu kiedy urodziłam synka z opryszczkowym zapaleniem mózgu. Musiałam wybrać opieka nad dzieckiem czy praca. Jednocześnie cały czas miałam nadzieję że to jakaś pomyłka i wszystko wróci do normy . Minęło już 6 lat a dziecko potrzebuje coraz więcej zaangażowania. Doszło do tego że sama potrzebuje pomocy lekarza, bo stres niedospanie i ciężka fizyczna praca bardzo naszarpnęły moje zrowie. A Pan nam pisze do roboty się brać , nie chciał by Pan na jeden dzień się z nami zamienić. Pozdrawiam i życzę zdrowia cokolwiek to dla Pana znaczy.

#179: Krzysztof Harasimowicz -

Witam wie pan co jeśli myśli pan że praca przy chorym dziecku które trzeba nosić jak i w domu  do lekarza czy w szkole bo nie ma się pieniędzy na opiekuna żebym mogła przez pięć minut odpocząć to z chęcią się zamienie bo oprócz dziecka mam chorego męża niech się pan zajmie nimi przez jeden dzień to ja z miłą chęcią wróce do pracy bo my nie odeszliśmy z niej bo nam się tak chciało tylko dla tego że byliśmy do tego zmuszeni !!!!!!!! Jeśli tacy ludzie jak pan nie mogą tego zrozumieć to jest przykre i świadczy o małej badzo małej wrażliwości na cierpienie nic niewinnych dzieci bo to nie jest ich winą że są chore. Ale to przykre że tak pan myśli.Miłego dnia życzy matka niepełnosprawnego dziecka.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

#179: Krzysztof Harasimowicz -

Te pajacu posrany jak nie wiesz co znaczy opieka,wychowanie i utrzymanie dziecka niepełnosprawnego to zamknij ryj.

#179: Krzysztof Harasimowicz -

Czy uważa Pan że dziecko nie pełnosprawne pójdzie do pracy żeby sobie zarobic na chleb.Tu nie chodzi żeby panśtwo dawałao na zabawki czy inne przyjemności chodzi o rehabilitacje ,lekki które sa  drogie i ciężko dostepne.Jestm Pan egoista  bo nie doswiadczył Pan tego na własnej skórze ale wszystko jeszcze przed Panem i u pana w rodzinie może pojawić się ten problem i zobaczymy jak bedzie wtedy pan śpiewał.I szczerze mówiąc życze tego Panu bo niepełnosprawna osobą można się stać w każdym wieku w pana też!!!!!!!!!!!!!!!!

#179: Krzysztof Harasimowicz -

A ja pragnę kolego żebyś TY miał kiedyś dziecko niepełnosprawne lub Twoje dzieci jak ich posiadasz to sie przekonasz jak to jest  "luksusowo"

#179: Krzysztof Harasimowicz -  

#179: Krzysztof Harasimowicz -  

#179: Krzysztof Harasimowicz -

Panie Krzysztofie,

rozumiem, że zrobił Pan wpis na zasadzie wsadzenia kija w mrowisko - OK, pewnie znajdzie się kilka osób, które naciągają podatników na rzekome renty itp, ale większość z tych ludzi nie wybierała sobie, że chce mieć dziecko niepełnosprawne.

Niektórych dotyka problem w skutek błędów lekarzy, a innych poprzez przebytą chorobę - jak w przypadku mojego dziecka, gdzie normalnie rowijające się dziecko zapadło na wirusowe zapalenie mózgu i z dnia na dzień pogodny maluch pełen życia został przykuty do łóżka, od taki urok choroby. Ale nie chodzi w tym przypadku o zaspokojenie wszystkich pragnień posiadania luksusów. Jak ma Pan ochotę to zapraszam - Pan posiedzi z maluchem, a moja żona wróci do pracy.

W momencie gdy maluch wyszedł ze szpitala zmuszona była moja żona zostać z nim w domu, ponieważ nie ma wystarczającej liczby placówekw których możnaby takiego malucha zostawić (płacąc za to nie małe sumy) i wziąść się do roboty jak Pan to ujął.

Ja nie oczekuję od Pana pomocy podobnie jak większość tutaj piszących i rodziców dzieci niepełnosprawnych, niech Pan i Panu podobni zadymiarze zorganizują się, bo Państwo Polskie nie ma wystarczającej motywacji i dajcie tym wszystkim ludziom możliwość powrotu do pracy - gwarantuję Panu, że ludzie pracujący po to, żeby pomóc własnemu dziecku będą Panu niezmiernie wdzięczni, a co więcej zapewne będą chcieli Panu pomoc wynagrodzić i pewnie zapłacą za to.

Po co wszystkich wrzucać do worka z życiowymi kombinatorami, którzy to liczą jak tu kolejny zasiłek dostać. Proszę mi wierzyć, gdyby poszedł Pan po zasiłek po utracie pracy to dostanie go Pan spełniając niewielkie wymagania, a rodzić dziecka, który zrezygnował z pracy raczej nie ma szans ludzką egzystencję, bo z czego.

Podsumowując ma Pan gotową receptę na danie możliwośći zarobkowania "tym co liczą" i sam może Pan zarobić.